Jossy haar verhaal

Ze werkte als projectsecretaris bij de Gemeente Ede. Nadat ze 7 maanden met een burn-out thuis had gezeten, ging ze weer enthousiast aan de slag. Maar een jaar later besloot Jossy toch gebruik te maken van de vervroegde pensioenregeling. Zodat ze meer tijd had om te tennissen, te tuinieren, te koken en samen met haar man van het leven te genieten. Op haar 62ste voelde ze zich nog redelijk gezond en fit, ook al kampte ze met een verhoogde bloeddruk en diabetes. Ze was alleen niet van plan om zich daardoor te laten belemmeren. “Maar toen ik me op een dag uitrekte, voelde ik ineens een ‘knak’ achter mijn linkerborst. Dit was eind augustus 2015. Mijn ribben voelden pijnlijk aan. Ik bespeurde een bobbel die ik niet thuis kon brengen”, zo vertelt Jossy.

“Vond alles best, als ik maar weer kon tennissen.”

“Ik dacht nog even, het zal toch geen kanker zijn!? Maar volgens de huisarts leek het eerder op een cyste op de 4e rib. Zij verwees me door naar het ziekenhuis voor een ribscan. Wat we daarop zagen, was niet best. Mijn rechterlong bleek vol te zitten met kankercellen. En die waren ook nog eens uitgezaaid naar mijn linkerrib, lever en de lymfklier tussen de 2 longen. Dat was natuurlijk echt wel schrikken. Ik had nooit wat gevoeld en kon me gewoon niet voorstellen dat m’n lichaam me zo belazerde”, stelt Jossy. Ze vervolgt: “Volgens mijn longarts van Ziekenhuis De Gelderse Vallei, had ik waarschijnlijk geen 5 jaar meer te leven. Hij stelde voor om direct met chemotherapie te starten. - Ik zei: “ik vind alles best, als ik straks maar weer kan tennissen.” Op 14-10-2015 was de 1e kuur.

“Toen drong het allemaal pas écht tot me door.”

Gelaten onderging Jossy een viertal chemo’s. Ze had niet alleen last van allerlei vervelende bijwerkingen maar voelde zich ook best angstig. “Ik betrapte mezelf er ook op dat ik geen nieuwe kleding meer kocht. Dat was naar mijn idee toch een beetje zonde”, zegt ze. Ondertussen leken de chemo’s de groei van de kanker af te remmen. Jossy: “Na die kuur besloten we om in mei 2016 met mijn zus en zwager mee te gaan op vakantie naar Zakynthos. We hebben er heerlijk gewandeld en volop genoten. Dat reisje deed me echt goed. Maar na terugkomst kreeg ik tijdens een controle te horen dat de kanker weer explosief was gegroeid! Dat had ik totaal niet zien aankomen. De longarts zei dat ze niks meer voor me konden doen. Radeloos was ik! Nu drong alles pas écht goed tot me door. Ik raakte in paniek. Tot hij zei: er is misschien nog één mogelijkheid …”

“Gelukkig kwam ik in aanmerking voor immunotherapie.”

“Ik werd doorgestuurd naar de longoncoloog in het Rijnstate Ziekenhuis in Arnhem. Die bekeek of ik in aanmerking kwam voor immunotherapie. Hij oordeelde positief en dus zijn we in juni 2016 gestart. Ik dacht bij mezelf, laten we het proberen, we zien wel hoe ver we komen. In totaal duurde de kuur 1 jaar. Waarbij ik elke 14 dagen voor controle en behandeling naar het ziekenhuis moest. Direct na de start zagen mijn longen er op de CT-scan uit als één grote sterrenhemel. Het leek alsof alles alleen maar erger was geworden. Maar het kon ook een indicatie zijn dat de kankercellen juist effectief werden aangepakt. Dat laatste bleek gelukkig het geval. Bij volgende controles zagen we dat de kanker steeds verder werd teruggedrongen. Uiteindelijk viel er nauwelijks meer iets te zien. Nu is de situatie alweer jaren stabiel”, laat Jossy weten.

“Bleef nog best bang en vertrouwde mijn lichaam niet.”

Tijdens de behandeling had ik soms wel wat last van bijwerkingen, zoals huidallergie en een slecht werkende schildklier. Maar dat was met extra medicijnen prima te bestrijden. Ook waren er nog wel wat andere klachten die misschien samenhingen met de immunotherapie. Maar al met al heb ik de hele kuur redelijk goed doorstaan”, zo verklaart Jossy. “Na afloop ging ik elke paar weken op controle. Ik bleef nog steeds bang en vertrouwde mijn lichaam niet. Maar in overleg hebben we de controles afgebouwd. Eerst naar 1 x in de 3 maanden en nu naar 1 x per half jaar. Als ik ook maar iets voel of onzeker ben, kan ik altijd aankloppen voor een extra check up. En mocht de kanker terugkomen, dan mag ik direct weer starten met immunotherapie. Da’s een geruststellend idee. Mijn huisarts, die mij ook steeds geestelijk heeft bijgestaan en waar ik altijd bij terecht kon, heeft mij geleerd ermee om te gaan. Maar we zijn alweer zo’n 5 jaar verder. Dus volgens mij zit het allemaal wel goed”, stelt Jossy.

“Sta positiever in het leven en ben weer lekker actief.”

“Langzaam maar zeker begon ik te beseffen dat ik toch nog een toekomst heb. En kreeg ik weer zin om nieuwe dingen te ondernemen. Zo hebben we een jonge hond gekocht waar we erg veel plezier aan beleven. En we besteden weer meer geld en aandacht aan ons huis. Omdat we nu van plan zijn om hier nog zo lang mogelijk te blijven wonen. Ook breng ik veel tijd door met tuinieren en het kweken van groenten in onze moestuin”, laat Jossy weten. “Ik ben een positief mens en heb altijd positief in het leven gestaan. Ik ben wel geduldiger geworden dan vroeger. Maar ik blijf ook realistisch hoor. Als er even iets niet gaat, dan probeer ik het later nog eens. Daar waar ik jaren geleden alleen maar aan het opruimen was en steeds dacht ‘wat als ik er niet meer ben’, durven mijn man en ik nu weer vooruit te kijken. En verheugen we ons op de tijd die nog voor ons ligt.”